อยากให้ทุกคนรู้ โดย : Flute

จากนิตยสาร หนึ่งเดียว ปี 1986 เขียนโดย : Flute    

                          

(รูปล้างรองเท้าหลังแข่งเสร็จ อยู่หน้า 3 นะ) 

 

อ้อ……เจ้าของนามปากกา Flute ช่วยรายงานตัวด้วยคร๊าบบบ……

 

เราเข้าวงได้ตอนอยู่ ป.4 หรือ ป.5 เนี่ยแหละ ความจริงเราก็ไม่อยากเล่นดนตรีหรอก แต่เล่นเพราะทนเพื่อนชวนไม่ได้ ตัวเราเองก็ชอบฟังเพลงด้วย เราก็เลยมาสมัครเล่น ตอนแรกก็มานั่งฟังรุ่นพี่เล่นกัน เกะกะมาก เสียงที่เล่นก็ดังมากด้วย ยืนอยู่หน้าโรงยังได้ยินเลย รุ่นน้องเองยังแทบไม่ได้จับเครื่องเลย ม.ประทิน จึงกำหนดเวลาให้รุ่นน้องซ้อมวันจันทร์, พุธ, ศุกร์ แล้วรุ่นพี่ซ้อมวัน อังคาร กับ พฤหัส แต่ว่าเราพยายามมาซ้อมทุกวันเพราะอยากเป็นเร็วๆ เวลามีงานรุ่นพี่ก็ชอบให้เราขนเครื่องให้ รุ่นพี่ไม่ค่อยทำอะไร ม.ประทินบอกว่าพวกนี้เล่นได้ไม่กี่คน ม.ไม่ค่อยชอบพวกนี้เลยและรุ่นพี่ก็ไม่ค่อยชอบ ม.ประทิน ด้วย

 

ไม่นานรุ่นพี่ที่อยู่ ม.3 ก็ต้องออกเพราะเขาต้องเตรียมตัวไปสอบต่อที่อื่น ทำให้รุ่นน้องมีโอกาสใช้เครื่องมากขึ้น เราก็ได้เล่นฮอร์น กับเพื่อนอีก 3 คน เราเล่นฮอร์นได้ไม่ดีเท่าไร จึงเปลี่ยนมาเล่นฟลุท ตอนั้นการซ้อมเพลงเป็นแบบที่ว่า ม.ประทินแจกโน๊ตให้ไปท่องกันเอง แล้วจึงนัดมาซ้อมรวมวง บางเพลงใช้เวลาเป็นเดือน

 

ม.ประทินไม่ชอบการแข่งขัน ม.เองอยากให้เล่นคอนเสิร์ทมากกว่าเพราะพวกเราเดินไม่ค่อยดี ต่อมา ม.ประทินไม่สบาย ไม่ค่อยได้มาสอน ช่วงนั้น ม.ปรีชาได้ไปขอร้องพี่ต๊อก ให้มาสอนเดิน วันแรกที่พี่ต๊อกมาฝนก็ตกพวกเราจึงซ้อมกันใต้อาคารอัสสัมชัญ พี่ต๊อกสั่งให้ซ้ายหัน ขวาหัน สอนให้ตบเท้า แล้วก็บอกว่าปิดเทอมจะเริ่มสอนใหม่ พอปิดเทอมพวกเราก็มากันไม่ถึงครึ่งวงพี่ต๊อกก็ไม่ว่าอะไร ตอนนั้นพี่ต๊อกพูดจาสุภาพมากเลย พอเปิดเทอมพี่ต๊อกก็ให้ซ้อมเพลง และก็ช่วยปรับเพลง พี่ต๊อกพยายามหาเพลงใหม่ๆ มาให้เล่น พวกผมเริ่มเล่นเพลงได้ดีขึ้น จาก 1 เพลง ใช้เวลาเป็นเดือนๆ เหลือเพียง 1 เพลง ใช้เวลา 1 สัปดาห์ จากที่พี่ต๊อกอยู่ทำให้เรารุ้อะไรมากมายเช่นการตั้งเสียง การเล่นเป็นคอร์ดระยะ 2-3 เดือน วงของเราดีขึ้นมาก พี่ต๊อกพยายามกระตุ้นให้พวกเราพัฒนาตัวเอง จนกระทั่งวันที่ 7 มิถุนายน พ.ศ. 2529 ม.ปรีชา ประกาศว่าวงของเราจะลงแข่งวงโยธวาทิตของเขตการศึกษา 1 ตั้งแต่วันนั้น ม.ปรีชาก็พยายามติดต่อวิทยากรมาฝึกสอนพวกเรา พวกพี่ที่มาฝึกสอนก็มี พี่ประณต พี่เขาสอนพวกที่เล่นเครื่องทองเหลือง และพี่แขาก็ช่วยพี่ต๊อกคุมวงด้วย พี่สมนึกก็ช่วยสอนพวกกลอง พี่ชุมพล ช่วยสอน คาริเนต พี่สุรสิทธิ์ เป็นทรัมเปตมือหนึ่งของมงฟอร์ต และเป็นหัวหน้าวงด้วยพี่เขามีน้ำใจมาสอนทรัมเปตของวงเรา พี่วีรยุทธก็มีน้ำใจ มาช่วยพี่ต๊อกสอนเดินและแปรขบวน พี่ประโยชน์สอน ซูซ่า (Sousa) กับดรัมเมเยอร์ พี่ถาวร สอนวิธีดูแลครื่อง อาจารย์พลากรช่วยปรับเพลงและสอนเรื่องเกี่ยวกับดนตรีด้วย อาจารย์ฑีฆา เป็นอาจารย์มาจากกรมตำรวจ อาจารย์นำเพลงไทยเดิมและเรียบเรียงเสียงประสานเพลงพระราชนิพนธ์แสงเทียนให้ใหม่ อาจารย์ใจดีมาก อาจารย์สอนให้พวกกลองรู้จักตีกลองทอมกับกลองทิมพานีที่อาจารย์นำมาให้ตอนที่เข้าค่าย เราซ้อมแปรขบวนและพี่ประโยชน์ก็ฝึกดรัมเมเยอร์ ตอนนี้ดรัมเมเยอร์เองเราทำงานหนักกว่าเพื่อนเลย พี่ประโยชน์ยังเหลา คฑาให้ด้วย ตอนไปศรีราชา งานกีฬาเครือ เราเล่นเต็มที่เลย เราพยายามทำให้ดีที่สุด อย่างน้อยเราก็แสดงให้คนอื่นเห็นว่าเราไม่ใช่เด็กตัวเล็กๆ

 

ระยะหลังเรามีปัญหาเรื่องชุดบ่อยๆ กับปัญหาทางเขตการศึกษา แต่เราก็ยังสู้ เวลาที่เราซ้อมแปรขบวน ถ้าเราทำไม่ดีจนพี่ต๊อกชักอารมณ์ไม่ดี (ไม่ทราบว่าแกล้งหรือไม่) ขาก็จะว่าเรารุนแรงมาก บางครั้งพี่ต๊อกก็เดินออกจากโรงเรียนไป เราก็ยังซ้อมต่อ บางครั้งพี่ต๊อกได้ยินเสียงเรายังซ้อมอยู่พี่ต๊อกก็เดินกลับเข้ามา แล้วพี่ต๊อกก็บอกว่า “บางครั้งเรายังเด็กเกินไป ถ้าไม่ว่าอะไรก็จะไม่ทำบางครั้งก็โกรธจริงๆ” และก็หลายครั้งที่พี่ต๊อกพูดว่า “ศรีบุญยา ไม่ใช่วงที่ไม่ฉลาด เราไม่เคยแพ้ เราไม่มีประสบการณ์และเราก็ไม่มีพื้นฐานมาก่อนด้วย” ศรีบุญยา มีอิทธิพลมากเลยเขาเลื่อนเวลาแข่งได้ เพราะตั้งเสียงง่ายแต่วงที่แข่งตอนเที่ยงโชคร้ายมาก เพราะเสียงจะเพี้ยนมากแทบจะตั้งเสียงไม่ได้เลย

 

ก่อนวันกีฬาสี 1 วัน เราก็ซ้อมกันหนักมากเพราะแปรขบวน บางส่วนก็เพิ่งเริ่มวันนั้นเอง ดังนั้นวันกีฬาสีบางรูปออกมาไม่ดีเลย ใกล้แข่ง 2-3 วัน เราไม่ได้เรียนเลย เราซ้อมตลอด จำได้ว่าเราไม่ได้เรียนตั้งแต่วันที่ 2 ธ.ค. วันแรกเราซ้อมแปรขบวน แต่เราไม่ได้เล่นเพลงเพราะเพื่อนเขากำลังเรียนกันอยู่ มันทรมานมาก นาวีไม่สบาย ไม่มาโรงเรียน ณัฐพงษ์ก็โทรไปบอกให้มาดูเพื่อนซ้อม ตอนเย็นเราก็มาซ้อมเพลงที่สวนพักผ่อนในหมู่บ้านทิพวัล เพลงไทยเดิมเราเพิ่งเริ่มแจกโน๊ต วันนี้ แล้วเราก็เล่นเลย แต่เราก็เล่นได้วันต่อมา เราก็ไปซ้อมเพลงที่สวนพักผ่อนอีก อาจารย์พลากรอุตส่าห์มาจากเชียงใหม่เพื่อมาปรับเพลงให้ และวันนั้นเราก็เพิ่งเริ่มอะไรหลายอย่าง เช่น จัดแถวเดินเข้านั่งบรรเลง ปรับเพลงไทยเดิม แต่เราก็ยังมั่นใจมาก

 

วันแข่งไม่ทราบว่าโชคอำนวยหรือฟ้าลิขิต จึงบันดาลให้ฝนหลั่งลงมา ตอนแรกเข้าใจว่าการแข่งขันคงต้องเลื่อนออกไป แต่ไม่ การแข่งขันยังคงดำเนินอยู่ แต่เลื่อนเวลาไป ตลอดวันที่แข่งขันแดดไม่มีเลย เราพอถึงสนามเราก็เริ่มตั้งเสียงและวอร์มปาก อากาศเย็นมากจนเป่าแทบไม่ออก แต่พวกเราก็พยายามสู้วงแรกที่แสดงคือศรีบุญยา เขาเล่นแย่กว่าที่เราคิดมาก เราก็พยายามเล่นให้ดีที่สุด ตอนแปรขบวนเราย่ำโคลนแล้วทำให้เดินอืดอาด เราเลยเตะรองเท้าทิ้ง ตอนแล่นเสร็จเราก็เลยต้องวิ่งไปเก็บรองเท้ากัน แต่ภาพที่เห็นตอนเล่นอยู่คือคนดูให้กำลังใจเรามากเลย ขนาดธนโชติ (หัวหน้าวง) Solo เดี่ยวมีคนกุมมือเอาใจช่วยด้วย ตอนที่ไปล้างรองเท้าพวกเราก็ถูกแซวนิดหน่อย บางคนอย่างเช่นนรินทร์หารองเท้าไม่เจอ แต่เขาก็ยังยิ้ม เพราะเขาถูกคนที่มาดูรุมถ่ายรูป ส่วนดรัมเมเยอร์ก็ให้ลายเซ็นกับผู้หญิงไปหลายคน น่าอิจฉา!

 

วงที่แข่งมี 4 วง ประกอบด้วย ศรีบุญยานนท์ ปากเกร็ด สวนกุหลาบ และอัสสัมชัญ สำโรง วันนั้นฝนตกการตั้งเสียงจึงเป็นปัญหา ทุกวงที่เหลือก็เล่นได้ดี แต่เราก็ไม่กลัว เพราะรู้สึกว่าเรามีความมั่นใจสูงมาก แต่พี่ต๊อกบอกว่า ไม่ว่าผลงานจะออกมาอย่างไรเราก็ทำดีที่สุดแล้ว ถือว่าเรามาแสดงความสามารถให้ดู ถ้าแพ้ก็ไม่ต้องเสียใจ เพราะเราก็ไม่ได้เสียอะไร แต่เมื่อก่อนนี้พี่ต๊อกพูดเสมอว่าชัยชนะของมงฟอร์ตแลกด้วยเลือดเนื้อ แต่เราเสียแค่เหงื่อ เรายังจำได้

 

พอทุกวงแสดงเสร็จ เราก็เข้าไปอยู่ในสนามเพื่อฟังผล พอเขาประกาศรางวัลรองชนะเลิศอันดับ 2-3 ไปแล้ว คนดูก็ลุ้นกันใหญ่เลย พอเขาประกาศรางวัลรองชนะเลิศอันดับ 1 ว่าเป็นเรา คนดูก็ร้องอย่างเศร้าๆ ในขณะที่ศรีบุญานนท์ เฮๆ แล้วก็เดินแถวขึ้นรถกลับตอนที่เรารู้ว่าเราได้ที่ 2 เราก็ยังไม่คิดอะไร พอรู้สึกว่าตัวเราแพ้ เราก็เสียใจมาก และทุกคนก็เสียใจเหมือนกัน ผู้ใหญ่พยายามปลอบพวกเราอยู่นานขนาดอยู่ในรถบางคนก็น้ำตาซึม เราด้วย พอนั่งรถไปได้ครึ่งทาง เราก็หันมาเล่นกัน แล้วเราก็ร้องเพลง เล่าเรื่องตลกเกี่ยวกับการแข่งให้ฟังกัน

 

ตอนนี้ผมอยากจะขอขอบพระคุณครูหลายๆ ท่าน ที่ว่างจากการสอนวันนั้น ที่ท่านช่วยไปให้กำลังใจ และคุณครูทุกท่านที่ให้กำลังใจแก่พวกเราแม้ท่านไม่ได้ไปชมด้วยตัวเองเพราะท่านติดสอนนักเรียน ท่านก็ยังส่งกำลังใจไปช่วยพวกผม กติกาที่สำคัญการนั่งบรรเลงบังคับให้ใช้เวลา 3 เพลง ให้เวลา 15 นาที เพลงที่ใช้ต้องประกอบด้วย เพลงพระราชนิพนธ์ เพลงไทยเดิม เพลงเลือกตามถนัด การเดินใช้เพลงกราวกีฬา กับเพลงมาร์ชธนาคารธหารไทยเป็นบังคับ ส่วนที่เหลือเป้นเพลงที่เลือกตามถนัด ใช้เวลา 20 นาที เมื่อรวมกับนั่งบรรเลงก็จะได้ 35 นาที เขาทดให้ 3 นาที เป็นไม่น้อยกว่า 32 นาที ถ้าไม่เกิน 38 นาที ถ้าเกิน 1 นาที ถูกตัด…

 

บทความนี้ได้ถูกตีพิมพ์ในหนังสือ “หนึ่งเดียว” ช่วงปี พ.ศ. 2530 ผู้เขียนเจ้าของนามปากกา Flute คืออาจารย์เม-อุดมศิลป์ ซึ่งในตอนนั้นเป็นเพียงนักเรียนชั้น ม.3 เท่านั้น หากมีข้อความที่เกิดจากความเข้าใจที่คลาดเคลื่อนหรือผิดพลาดจากข้อเท็จจริง ณ ขณะนั้น ทางกลุ่มฯ ต้องขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วย ครับ

 

ขอบคุณ คุณTon-Pongphun ที่ช่วยเรียงพิมพ์ใหม่ เพื่อความสะดวกในการอ่านครับ